آیا مقام معظم رهبری در این سالهای اخیر رهبری می کنند یا مدیریت؟؟؟
در علم مدیریت یا مدیریت علمی (Scientific Management)، سه سطح برای مدیریت تعریف می شود، مدیران عملیاتی، مدیران میانی و مدیران ارشد. در هر سازمانی مدیران ارشد باید نقش رهبری (Leadership) سازمان را برعهده داشته باشند که این نقش شامل تنظیم چشم اندازهای سازمان (vision) و همگرا کردن نیروهای درون سازمان برای رسیدن به چشم انداز می باشد. این مفهوم در ساختار(Structure) یک جامعه سیاسی و یک کشور نیز صادق است.
به زعم اینجانب شیوه و منش رهبری امام راحل و ولی امر مسلمین حفظ الله تاکنون بر تنظیم چشم اندازهای مطلوب جامعه برای تعالی و ورود به مسایلی که موجب انحراف کشور از مسیر انقلابی و اسلامی خود می شده است پیدا می کردند. که این دقیقاً بر تئوریهای مدیریتی منطبق است.
اما آیا رهبر معظم انقلاب در این سالها بویژه در سال اخیر علاوه بر ایفای نقش رهبری جامعه اسلامی مجبور به مدیریت عملیاتی کشور نشده اند؟
نگاهی به سخنان و مواضع رهبر معظم انقلاب در این سالها موید مدیریت کشور توسط ایشان است نه رهبری!!! بویژه سخنان معظم له در هفته دولت در جمع هیات دولت و ریاست محترم جمهور و توصیه های مدیریتی به رییس جمهور و وزیران. بطور مثال توصیه ایشان به تعیین تیمی قوی برای رصد پیشرفت اقتصاد مقاومتی و رفع تنگناها وموانع، مشکل نقدیندگی بنگاهها، خام فروشی در معدن، اصلاح آبیاری در کشاورزی و... همگی بیانگر جابجایی نقش رهبری ایشان با مدیریت است.
حال چرا رهبر فرزانه انقلاب مجبور به ایفای نقش مدیریتی در جامعه شده اند؟ آیا چیزی جز ناتوانی و ضعف مدیریتی مسوولان در عمل به وظایف خود می باشد؟
نامه اخیر معظم له به رییس جمهور در خصوص موافقت مشروط با برجام گواه دیگری بر این ادعاست.
بارها و بارها در این سالها رهبر معظم انقلاب بعنوان رهبر جامعه اسلامی اهداف (Goals) و مرزهای انحراف از آن را برای خواص و عوام در مذاکره با آمریکا را بصورت خصوصی و علنی (چرا علنی؟؟؟) بیان فرمودند و اینکه خواستار ارجاع برجام به مجلس شدند فارغ از نقاط مثبت، بدلیل نواقصی بود که توسط تیم مذاکره کننده رعایت نشده و شورای عالی امنیت ملی هم آنها را مرتفع نکرد. رهبری با اینکار این توقع را از مجلس داشتند که به حفره های نفوذ آن توجه کرده و مسدود نمایند که ظاهراً مجلس هم نتوانست به ماموریت (Mission) خود عمل کند فلذا شخص رهبری از موضع قانونی خود آنها را تبیین کردند.
این یعنی ناتوانی مدیریتی برخی نهادها در عمل به وظایف و ماموریتهای خود که بار آنرا ولی امر مسلمین بدوش کشیدند.
سید محمد حیدری
دانشجوی دکتری مدیریت منابع انسانی و رفتارسازمانی
